Μηλιά
Η καλλιεργούμενη Μηλιά (Malus domestica)
Είναι φυλλοβόλο, οπωροφόρο δένδρο της οικογένειας των Ροδιδών (Rosaceae). Η μεγαλύτερη παγκόσμια καλλιέργειά της αφορά ποικιλίες επιτραπέζιες και παρασκευής κομπόστας. Στην Ελλάδα, η μηλοκαλλιέργεια είναι διαδεδομένη στις ψυχρότερες περιοχές, αλλά οι συστηματικοί οπωρώνες της συναντώνται κυρίως στην κεντρική και δυτική Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στην Πελοπόννησο. Η μηλιά ευδοκιμεί σε συνθήκες με αρκετό χειμερινό ψύχος. Έχει μάλιστα υπολογιστεί πως έχει τις μεγαλύτερες ανάγκες σε ψύχος, από οποιοδήποτε φυλλοβόλο καρποφόρο δένδρο. Τα μήλα όταν συγκομιστούν στο κατάλληλο στάδιο ωριμότητάς τους, μπορούν να διατηρηθούν αρκετούς μήνες, σε αποθηκευτικούς ψυκτικούς χώρους με την κατάλληλη υγρασία και θερμοκρασία και σε άλλες ελεγχόμενες συνθήκες. Η ορθολογική θρέψη είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς παράγοντες έτσι ώστε να αυξήσουμε την ανάπτυξη και παραγωγικότητα αυτών των δένδρων. Η ορθολογική όμως λίπανσή της είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και αλληλεπιδράσεων. Το πρόγραμμα θρέψης θα πρέπει να στοχεύει στη βελτιστοποίηση των εισροών, στην αύξηση της απόδοσης, της ποιότητας, ενώ ταυτόχρονα προστατεύει το περιβάλλον τη γονιμότητα του εδάφους και τη βιωσιμότητα της καλλιέργειας. Η Μηλιά είναι απαιτητική σε διάφορα θρεπτικά στοιχεία κυρίως όμως έχουν υψηλές απαιτήσεις σε Άζωτο και Κάλιο. Τροφοπενίες έχουν παρατηρηθεί και σε στοιχεία όπως το Ασβέστιο, το Μαγνήσιο, ο Ψευδάργυρος, το Βόριο, ο Σίδηρος και το Μαγγάνιο. Επιπλέον, η χρήση ειδικών σκευασμάτων θρέψης – βιοδιεγερτών, μεγιστοποιεί το γενετικό δυναμικό της μηλοκαλλιέργειας, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ενίσχυση της αντοχής της στο αβιοτικό stress. Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι μετασυλλεκτικές εφαρμογές, για την αποθησαύριση θρεπτικών συστατικών στο ριζικό σύστημα.